Historia fabryki dywanów wełnianych Dywilan miała swój początek w drugiej połowie XIX w. W 1881 w dzisiejszym centrum Łodzi na ulicy Kilińskiego Juliusz Fial i Wilhelm Lucker założyli niewielką fabrykę pluszu. Kilka lat później do spółki przystąpił Ferdynand Finster, a wkrótce, po śmierci Ferdynanda, jego brat Teodor. Po krótkim czasie Teodor spłacił wszystkich wspólników i objął kierownictwo nad Łódzką Manufakturą Pluszową. W tym czasie zwiększeniu uległa produkcja zakładu, jak i załoga, która liczyła wówczas 275 osób. Początkowo manufaktura produkowała tkaniny obiciowe i imitacje futer. Dzięki talentowi Teodora do prowadzenia interesów manufaktura stała się największą w Królestwie Polskim, a sam właściciel stworzył nowe przedsiębiorstwo o nazwie Dywan Wschodni. W latach II wojny światowej, wówczas już w Łódzkiej Manufakturze Pluszu i Dywanów Teodora Finstera produkowano głównie koce i sukno mundurowe dla potrzeb armii niemieckiej, a także tkaniny obiciowe, dywany i chodniki dywanowe na papierowych spodach. Załoga liczyła około 900 osób - głównie Niemców.
W styczniu 1945 r. fabryka została upaństwowiona i zaczęła funkcjonować jako Zakłady Przemysłu Jedwabniczo - Galanteryjnego nr 1. W roku 1951 fabryka ponownie zmieniła nazwę na Fabryka Pluszu i Dywanów im. Tadka Ajzena. Przedsiębiorstwo zatrudniało ok. 1000 osób.